جدید ترین هازندگی مدرنلیلی (عاشقانه ها)مهربانو (روابط)
چرا زوج های جدید تمایلی به بچه دار شدن ندارند ؟
اول عشق، بعد ازدواج، سپس بچه داری؛ سال‌های سال است که این حکایت چنین ادامه داشته تا این که نسل چرا (وای) به وجود آمد. متولدین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰ میلادی، نمی‌خواهند سنگینی مسئولیت ادامه نسل و بچه دار شدن را که پدران شان متحمل می‌شدند، به دوش بکشند. بچه دار شدن برای آن‌ها فقط یک انتخاب است. اما آیا بچه دار نشدن نسل «چرا» و مشارکت نکردن در ازدیاد جمعیت جهانی، یک خود خواهی است؟ به هیچ وجه! !ما نسلی که نمی‌خواهد بچه دار شود، از سوی بسیاری از مردم به عنوان اگوئیست (خودخواه) مورد خطاب قرار می‌گیرد.
در تعریف اگوئیست با این جمله روبرو می‌شویم: کسی که فقط به فکر خویش است و منافع خود را به هر چیزی ترجیح می‌دهد. بسیار خوب، اگر بچه دار نشدن یکی از انتخاب‌های زندگی است، آیا می‌شود این انتخاب را اگوئیست (خودخواهی) نامید؟ در تحقیقاتی که در استرالیا انجام شده، طرفداران بچه دار نشدن به شدت در حال افزایش است. پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۱ تعداد زوج‌هایی که خواهان بچه دار نشدن هستند، حداقل به سه و نیم میلیون نفر برسد. البته که در این شرایط، چنین انتخاب‌هایی توسط نسل «چرا» موارد کلیشه ای را به وجود می‌آورد؛ اولویت دادن به شخصیت زنان و نیز امکان بچه دار شدن در سنین بالا که همراه با پیشرفت پزشکی به وجود آمده، باعث چنین انتخابی شده است.
از طرفی مسائل مربوط به مادیات نیز یکی از دلایل انتخاب چنین تصمیماتی است. در حالی که صاحب خانه و مسکنی نشده ایم، تربیت فرزند و ثبت نام در مدارس آبرومند، افکارمان را به خود مشغول می‌کند. باید قبول کرد که زمانه از خیلی وقت پیش عوض شده است. به جای این که بچه دار نشدن را به منزله خود خواهی بپنداریم، باید قبول کنیم که شرایط چنین ایجاب می‌کند و از این دید به موضوع بنگریم.
اغلب از ساعت‌های بیولوژیکی بحث به میان می‌آید؛ اگر تصمیم به بچه دار شدن گرفتید، شوق و علاقه تان به بچه، ازدیاد یافته و هورمون‌ها شما را به این جهت سوق می‌دهند. البته که در سن به خصوصی هورمون‌ها غریزه مادری را بروز می‌دهند، اما در حالت کلی، نسل «چرا» تقریبا عاری از چنین حسی است. یعنی ناقوس‌های ساعات بیولوژیکی آن‌ها یا به صدا در نمی‌آید، یا خود را به نشنیدن می‌زنند. مسئولیت بچه دار شدن و روابط سالم در ازدواج که اغلب به پایانی ندارند و نیز استرس‌های مربوط به مادیات، باعث می‌شود که انتخاب موضوع بچه دار نشدن، موجب تعجب نگردد. چنین احساسی، با توجه به آینده مبهم بسیار طبیعی است.
اکثر افرادی که نمی‌خواهند بچه دار شوند، معمولا نمی‌خواهند زیر بار چنین مسئولیتی بروند. اگر از این دید نگریسته شود، این عمل خودخواهی است ولی شاید، واقعا مادر شدن درخور چنین افرادی نیست. در دنیایی که به دهکده کوچکی تشبیه شده است، اکثر نظریه‌ها چنین است: «زنی که دارای فرزند نیست، زن کاملی نمی‌باشد». آری، صاحب زیباترین معجزه زندگی هستیم، می‌توانیم انسانی را به وجود بیاوریم، اما در عین حال، اجتماع خواهان آن است که وظایف زنانگی خود را نسبت به موضوع مربوطه به جا بیاوریم. همراه با تغییرات قوانین دنیوی، این قانون تبعیض جنسیت را هم می‌توانیم تغییر دهیم. تصمیمات و انتخابات فردی، نسبت مستقیمی‌با تغییرات و تبادل افکار جامعه دارد.
منبع
